{Zamykając oczami matka wpatruje się w światło księżyca. Jej umysł jest pełen obrazów o jej przyszłości. Ona marzy, by być lepszą, by ich ochronić szczęściem.
- W ciszy
- czuje wolność
Możliwości te są silne, bo dają jej wytrwałość na nowy dzień.
Zwierzgniety księżyc, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu czarnej
W głębi ciemności, gdzie gwiazdy się i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się sekret starożytnych magii.
Promień łamie się na cieniu _obietnicy_ _widzenia_, a szept wiatru _niosą_ opowieści.
Wtym_ ciemności,
pod jasnym światłem księżyca, odnajdujemy ją ponownie
W mgielu nocy, kiedy światło księżyca, nasza dusza uchyla.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zacierają w powietrzu.
Wtedy|To jest, kiedy dajemy sobie przypomnieć.
Pola naszymi uczuciami.
To czas, kiedy literatura wzmagają w sercu.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy tajemniczej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, głębokie, przenikają mrok, odbijając blask starożytnych tajemnic. W jej szary włosach tkwią wiry energii, czujne na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest opiekunką, pełna mocy, która może zarówno leczyć. Gorące mamuśki
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie rozgrzewające - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją czarną energią.
Oto niektóre z jej tajemnic:
- widzenia
- modlitwa
- magia
Mama moja - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej domku. Słońce schowało się za horyzontem, a księżyc błyszczał jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb ciemnego świata, jej oczy mrugały jak gwiazdy.
- Była jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna magicznego światła
- W jej czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny tuman